Markante punten

De Kuti-pas

 

Het is niet gemakkelijk om vanuit Kuti vervoer te regelen. De meeste jeeps en bussen vertrekken pas de volgende avond. In het donker ga ik de straat op om een taxichauffeur te zoeken die op dit tijdstip nog de gevaarlijke weg naar Khasa door de bergen wil gaan. Er wordt aan de weg gewerkt. Over drie jaar moet hij klaar zijn. Nu is het een circuit vol hobbels en kuilen, grote keien waar de chauffeur omheen moet manoeuvreren en watervallen die op het autodak neerkletteren of hun water over de weg laten stromen.

Uiteindelijk vinden de restauranthouder en de Nepalese winkelier dezelfde auto: een busje met gladde banden. Voor 400 yuan (37 euro) wil de chauffeur ons vanavond nog naar Khasa vervoeren.

Snel pakken we onze rugzakken en stappen in. Vanaf dan voert onze reis enkele uren door de hel. Al na enkele kilometers staan we stil midden in een snelle stroom die zich een weg baant over het wegdek. Een steen zit vast onder de auto. Het busje kan geen kant op. Lokale jongens komen uit het duister gesprongen om voor een beetje geld te helpen. Zij wachten op moeilijke plekken om te kunnen verdienen aan de slechte weg. Vroeger zouden ze drager zijn geweest.

Ze proberen de steen met een lange koevoet los te wrikken. Ik krijg een visioen van het busje dat wegspoelt de diepte in als de steen losschiet. Uiteindelijk blijkt ons gewicht te zwaar. We moeten uitstappen en van de een steen op de andere springen om aan de overkant te komen. De jongens staan al die tijd op blote voeten en met opgerolde broekspijpen in het ijskoude water.

Aan de andere kant staat inmiddels een hele rij jeeps te wachten om het snelstromende water te doorkruisen. Met veel gebrul komt het busje uiteindelijk los en kunnen we onze helletocht vervolgen. Deze duurt eindelijk drie uur, waarbij we van binnen geheel door elkaar worden geschud en we van links naar rechts zwiepen en omhoog wippen, waarbij we steeds loskomen van onze stoel. We houden ons stevig vast en zijn blij als de poort van Khasa in zicht komt.

In Khasa is helemáál weinig over van de tijd van mijn vader. Op de heenweg hebben we hier met een Tibetaan gesproken die vertelde dat bovenaan de berg nog oude mensen wonen. Vanuit de jeeps hebben we rondgekeken, maar het is me niet duidelijk waar deze plek is. Ik heb ook helemaal geen zin om lang in deze plaats te blijven. Hij staat me niet aan. Mijn vader overnachtte er ook alleen op doortocht.